Ο Τομέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Μεταναστευτικής Πολιτικής του ΜέΡΑ25 επισημαίνει με ανησυχία την παραβίαση βασικών αρχών και επιταγών του κράτους δικαίου, στην περίπτωση του ισοβίτη Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Ειδικότερα, ο συγκεκριμένος είναι ο μοναδικός κρατούμενος στη χώρα που δεν έχει πάρει ούτε μία ημέρα άδεια εξόδου από τη φυλακή ύστερα από 19 ολόκληρα χρόνια κράτησης, και μετά από δέκα (!!) – συνεχόμενες – απορρίψεις του σχετικού αιτήματος του, ενώ πληροί όλες τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος.

Σύμφωνα με το Σωφρονιστικό Κώδικα, αλλά και με συναφή ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη που έχει ερμηνεύσει τον Κώδικα επί του συγκεκριμένου θέματος, για τη χορήγηση άδειας εξόδου λαμβάνεται υπόψη μόνο το αντικειμενικό γεγονός της διαγωγής του αιτούντος μέσα στις φυλακές κατά την έκτιση της ποινής, και όχι η βαρύτητα της εγκληματικής πράξης, ούτε η μεταμέλεια ή οι ιδεολογικές πεποιθήσεις του κρατούμενου. Έτσι το αρμόδιο Συμβούλιο, προκειμένου να παραβιαστεί η υπάρχουσα νομοθεσία, κατέφυγε στην κατασκευή της πρωτοφανούς έννοιας της «κατ’ επίφαση καλής διαγωγής».

Ακόμη πιο εξοργιστικό, από άποψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι το γεγονός ότι το Συμβούλιο δεν έλαβε υπόψη του, για τον προσδιορισμό της έννοιας της «καλής διαγωγής», το γεγονός ότι ο Α. Γιωτόπουλος είναι ο μόνος κρατούμενος στα χρονικά της Ελλάδας που ολοκλήρωσε επιτυχώς μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών και έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στη μαθηματική επιστήμη εντός των φυλακών, εξεταζόμενος δια ζώσης από αντιπροσωπεία καθηγητών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης.

Ο Τομέας Δικαιωμάτων ζητάει από το αρμόδιο Συμβούλιο να σταματήσει να παραβιάζει τη νομοθεσία περί χορήγησης αδειών εξόδου, υπενθυμίζοντας επιπρόσθετα ότι ο τότε πρόεδρος της έγκριτης και αμερόληπτης Διεθνούς Ομοσπονδίας Ενώσεων Δικαιωμάτων του ανθρώπου, κ. Patrick Baudouin, που είχε παρακολουθήσει τη δίκη της 17Ν, είχε δηλώσει τότε ότι η Δικαιοσύνη κατά την εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης δεν είχε συμπεριφερθεί στον Α. Γιωτόπουλο με τρόπο που αρμόζει σε μια δημοκρατική πολιτεία.

Το Κράτος Δικαίου χαλυβδώνεται και εμπεδώνεται από την κοινωνία στα «δύσκολα». Αλλιώς δεν μιλάμε για κράτος δικαίου αλλά για εκδικητικό κράτος α λα καρτ.