Η Παγκόσμια Ημέρα Λεσβιακής Ορατότητας καθιερώθηκε για να φωτίσει τις ζωές, τους αγώνες και τις εμπειρίες των λεσβιών που συστηματικά περιθωριοποιούνται ή παραμένουν αόρατες στη δημόσια σφαίρα. Σε έναν κόσμο που η ετεροκανονικότητα παρουσιάζεται ως μονόδρομος και “κανονικότητα”, η ανάγκη για λεσβιακή ορατότητα είναι ανάγκη για δικαιοσύνη, ισότητα και απελευθέρωση.

Η λεσβιακή ύπαρξη δεν είναι απλώς μια σεξουαλική ταυτότητα – είναι πολιτική ρήξη με την κανονιστική βία της ετεροκανονικότητας και της πατριαρχίας. Είναι μια ριζική άρνηση να οριστεί η γυναίκα μέσα από τη σχέση της με τον άντρα και μέσα από το πατριαρχικό πλαίσιο, που θέλει τις γυναίκες ως συμπληρωματικές, ως “άλλες”, ως αντικείμενα για τους άντρες.

Η υποχρεωτική ετεροφυλοφιλία (compulsory heterosexuality) είναι μηχανισμός εξουσίας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο καπιταλισμός και η πατριαρχία οργανώνουν την αναπαραγωγή, την εργασία, τις επιθυμίες και τα σώματα. Από την κουλτούρα, την εκπαίδευση και την οικογένεια μέχρι τον νόμο και τα ΜΜΕ, όλα χτίζονται πάνω στην υπόθεση ότι το “φυσιολογικό” είναι η ετεροφυλοφιλία, και όλα τα υπόλοιπα είναι παρέκκλιση, φάση ή σιωπηλή ανωμαλία.

Σε αυτόν τον κόσμο, η λεσβιακή ταυτότητα γίνεται πράξη εξέγερσης, αυτοκαθορισμού και αντίστασης. Είναι μια φωνή που λέει: «Δεν θα ζήσω όπως μου είπατε. Δεν θα επιθυμώ όπως θέλετε. Δεν θα σωπάσω για να σας βολεύει.»

Ως Τομέα Ισότητας Φύλου και ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, δεν ζητάμε απλώς «συμπερίληψη», διεκδικούμε ριζικό μετασχηματισμό των δομών που παράγουν και αναπαράγουν τον αποκλεισμό: από το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι την αγορά εργασίας, από τον λόγο του κράτους μέχρι την καθημερινότητα στις γειτονιές μας.

Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς λεσβιακή ορατότητα.

Δεν υπάρχει ισότητα χωρίς αποδόμηση της πατριαρχικής ιδεολογίας.

Δεν υπάρχει δημοκρατία όταν τα σώματά μας λογοκρίνονται.

Οι λεσβίες δεν ζητούν απλώς να φαίνονται. Ζητούν να ξηλωθεί ο κόσμος που τις έκανε αόρατες.