Ένας χρόνος έχει συμπληρωθεί από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του κορωνοϊού να πλήττει και την ΕΕ και τη χώρα μας, έκτοτε έχουμε περάσει διάφορα στάδια με τα διάφορα «κύματα» της πανδημίας. Μπήκαμε σε lockdown, βγήκαμε, ξαναμπήκαμε, ψιλοβγήκαμε, ξαναματαμπήκαμε και τώρα υποτίθεται πως αρχίζουμε σιγά σιγά να βγαίνουμε οριστικά. Πώς όμως; Με συνθήκες πολύ χειρότερες επιδημιολογικά από αυτές που μπήκαμε στα περιοριστικά μέτρα, κάπως σαν τα μνημόνια δηλαδή που διαρκώς υποτίθεται πως βγαίναμε και υποτίθεται πως βγήκαμε, αλλά η κατάσταση στην οικονομία και το χρέος ήταν και είναι όλο και χειρότερη.
Ένα πράγμα παρέμεινε σταθερό όλο αυτό το δραματικό διάστημα και αυτό δεν είναι δυστυχώς η επιμονή της Κυβέρνησης να βγάλει τη χώρα και την κοινωνία από την υγειονομική πανδημία, ούτε να την προστατέψει από τις οικονομικές της συνέπειες, αλλά να χρησιμοποιήσει την πανδημία ως ευκαιρία όχι για να θωρακίσει το ΕΣΥ, αλλά τα συμφέροντα τόσο των κλινικαρχών φίλων της, όσο και ευρύτερα της ντόπιας και ξένης παρασιτικής ολιγαρχίας.
Ένα χρόνο τώρα πραγματικά βιώνουμε μία κατάσταση όπου όλα, μα όλα, έχουν γίνει λάθος. Βέβαια δεν πρόκειται απλώς για μια τυχαιότητα, μια ανικανότητα,μια ανευθυνότητα και μια ολιγωρία. Υπήρξε μια συνειδητή εγκληματική πολιτική επιλογή από την Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και παράλληλα μια ακόμα παταγώδη αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μία ακόμα κρίση, μη καταφέρνοντας να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα μια σειρά από ζητήματα.
Πέρυσι τέτοια εποχή από το βήμα της Βουλής ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, καλούσε την Κυβέρνηση να στήσει ένα δημόσιο δίκτυο κέντρων για μαζικά τεστ, ένα δίκτυο που στη συνέχεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εμβολιασμό του πληθυσμού και με το πέρας της πανδημίας να μείνει ως «προίκα» στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και το Εθνικό Σύστημα Υγείας που δέκα χρόνια είχε αποψιλωθεί συστηματικά και πλήρως από τις μνημονιακές πολιτικές.
Παράλληλα, ο Γιάνης Βαρουφάκης καλούσε την Κυβέρνηση να προβεί σε μαζικές μόνιμες προσλήψεις στο ΕΣΥ, σε οργανική ένταξη επικουρικών και συμβασιούχων, σε επίταξη και ένταξη στον εθνικό σχεδιασμό του ιδιωτικού τομέα, σε ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας με τονωτικές δημοσιονομικές ενέσεις και κουρέματα οφειλών. Τότε η Κυβέρνηση τα απέρριπτε όλα αυτά μιλώντας για «λεφτόδεντρα», για το κόστος της επίταξης και το μπλόκο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών σε μια σειρά από τέτοιες πρωτοβουλίες τόσο για την υγεία, όσο και την οικονομία.
Για τους ίδιους λόγους λοιπόν στηλιτεύαμε τότε και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που όχι μόνο αρνιόταν να ενισχύσει τα κράτη μέλη, αλλά επέλεγε και εργαλεία που βάθαιναν τα προβλήματα που είχαν ούτως ή άλλως διογκωθεί από μια νέα κρίση. Με τον τρόπο αυτό λεφτόδεντρα μπορεί να μην υπήρχαν για άλλη μια φορά για τα συστήματα υγείας των κρατών μελών και για την ενίσχυση των οικονομιών και των πολιτών της ΕΕ, πάντα όμως έβρισκαν τον τρόπο τους μέσω της ΕΚΤ ή άλλων θεσμών, για τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια και την ολιγαρχία δίχως σύνορα.
Κι ένα χρόνο μετά από όλα αυτά και αφού μεσολάβησαν διάφορα στάδια με αρκετές παλινωδίες, φτάσαμε και στα εμβόλια, όπου κι εκεί τόσο η ελληνική όσο και κυρίως κιόλας η ευρωπαϊκή πλευρά και πάλι έκαναν το «θαύμα» τους. Και τώρα που η πανδημία συνεχίζει να θερίζει την χώρα μας και την ηλίθια αυτή ήπειρο, με τις οικονομικές επιπτώσεις για όλους να είναι πια δυσβάστακτες, κάποιοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα και να επιμένουν στα ίδια λάθη και τις ίδιες εγκληματικές πολιτικές.
Το ερώτημα λοιπόν που όλοι και όλες εμφατικά πρέπει να θέσουμε σε όλους τους τόνους πια είναι: πόσο ακόμα;
Μιχάλης Κριθαρίδης, Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25
Πηγή: kontranews.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
