Η ομιλία του Γραμματέα του ΜέΡΑ25, Γιάνη Βαρουφάκη, στην Κεντρική Επιτροπή της 9ης Νοεμβρίου 2024:

Συνοδοιπόροι,

Η Κεντρική Επιτροπή του ΜέΡΑ25 συνεδριάζει σε μια στιγμή που η γενοκτονία των Παλαιστινίων κορυφώνεται. Αν η μισή μας ψυχή είναι στη Γάζα, ιδίως το βόρειο μέρος της, η άλλη μισή στον Νότιο Λίβανο, στη Δυτική Όχθη, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στους τόπους της συστηματικής εξολόθρευσης όχι απλά ανθρώπων αλλά διαχρονικών πολιτισμών. Μόνο στη Γάζα, οι τρομοκρατικές ορδές του στρατού του Ισραήλ έχουν πλήξει, σύμφωνα με την UNESCO, 445 αρχαιολογικούς χώρους. Το αναφέρω ενδεικτικά επιλέγοντάς το ανάμεσα στις εκατοντάδες θλιβερών στατιστικών που θα μπορούσα να αναφέρω επειδή νομίζω ότι καταδεικνύει ανάγλυφα το μέγεθος του μισανθρωπισμού και της βαρβαρότητας του κράτους απαρτχάιντ το οποίο με τις πλάτες της ελληνικής κυβέρνησης, των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (αλλά και αξιωματικών αντιπολιτεύσεων), της αιμοβόρου και πολεμοχαρούς Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, βέβαια, της Ουάσιγκτον, ολοκληρώνει το Ισραηλινό σχέδιο «Εκτέλεση-Εκδίωξη-Εποικισμός».

Την περασμένη εβδομάδα, κλιμάκιο της Προοδευτικής Διεθνούς υπό τον συνοδοιπόρο David Adler, μέλος του DiEM25 και στενό συνεργάτη του ΜέΡΑ25, προέβη σε αυτοψία στη Δυτική Όχθη. Η καταγραφή των καθημερινών εγκλημάτων πολέμου είναι συγκλονιστική, όπως και το πόρισμά τους που καταλήγει απαιτώντας, εκ μέρους της Προοδευτικής Διεθνούς, την άμεση παραίτηση της υφιστάμενης Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία αδυνατεί να εκφράσει τα συμφέροντα και το όραμα του Παλαιστινιακού λαού, και παράλληλα την άμεση σύσταση ενιαίου φορέα πραγματικής εκπροσώπησης των Παλαιστίνιων – συμπεριλαμβανομένων και των παλαιστίνιων ηγετών που σαπίζουν στις ισραηλινές φυλακές, προεξάρχοντος του Μαρουάν Μπαργκούτι.

Η δουλειά του κλιμάκιου των συνοδοιπόρων μας της Προοδευτικής Διεθνούς αναδεικνύει τη σημασία να ανατραπεί μια από τις πιο σημαντικές επιτυχίες του Ισραήλ: να κρύβει από τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης τα καθημερινά εγκλήματά του. Πάνω από έναν χρόνο τώρα, το Ισραήλ απαγορεύει την είσοδο μη Παλαιστίνιων δημοσιογράφων στα Κατεχόμενα, ιδίως στην Γάζα. Έτσι, οι ξένοι δημοσιογράφοι δεν γίνονται μάρτυρες των ισραηλινών εγκλημάτων, ιδίως των μαζικών δολοφονιών των παλαιστίνιων δημοσιογράφων.

 

Με αυτές τις σκέψεις, αλλά και την παρότρυνση παλαιστίνιων συνοδοιπόρων μας, σήμερα έστειλα την εξής ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό:

Ανοικτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Κύριε Μητσοτάκη,

Πρώτη φορά στην πρόσφατη Ιστορία, βρίσκεται σε εξέλιξη για πάνω από έναν χρόνο μια γενοκτονία χωρίς την παραμικρή δημοσιογραφική κάλυψη. Πολτοποιείται ένας λαός και, στην εποχή της πληροφορίας, του TikTok, του Instagram κλπ, οι απεσταλμένοι των δυτικών ειδησεογραφικών πρακτορείων κατοικοεδρεύουν στα πολυτελή ξενοδοχεία του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ, αναπαράγοντας ό,τι τους λένε οι Ισραηλινές υπηρεσίες – την ώρα που οι μόνοι δημοσιογράφοι που επιτρέπονται στη Γάζα, οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι, δολοφονούνται μαζικά.

Δεδομένης της καλής σας προσωπικής σχέσης με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, σας ερωτώ:

Είστε διατεθειμένος να ζητήσετε από τον Ισραηλινό ομόλογό σας επισήμως να επιτρέψει την είσοδο δημοσιογράφων από την Ελλάδα και, βέβαια, απ’ όλο τον κόσμο στην Γάζα, ιδίως στη Βόρεια Γάζα όπου εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή η πολιτική Εκτέλεση-Εκδίωξη-Εποικισμός;

Περιμένουμε να διαβάσουμε τη σχετική επίσημη επιστολή προς τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό. Διαφορετικά, η συνενοχή σας στην εξελισσόμενη γενοκτονία θα γίνει ακόμα πιο εμφανής.

Γιάνης Βαρουφάκης
Γραμματέας ΜέΡΑ25

 

Συνοδοιπόροι,

Οι αμερικανικές εκλογές άλλαξαν πολλά δεδομένα. Η εκλογή Τραμπ, πέραν όλων των άλλων αντίκτυπων, αποτελεί βαρύ πλήγμα για αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και ιδίως από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, η Ευρώπη έχει παραδώσει την εξωτερική, αμυντική και ενεργειακή της πολιτική στις ΗΠΑ. Το ΝΑΤΟ, έχοντας καταβροχθίσει Σουηδία και Φινλανδία, ουσιαστικά υποκατέστησε την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αντικατοπτρίζοντας το βαθύτερο πρόβλημα της ανυπαρξίας ευρωπαϊκής επενδυτικής πολιτικής (τον κύριο λόγο της κατάρρευσης της όποιας φιλοδοξίας για ευρωπαϊκή πολιτική ένωση), φτάσαμε στο σημείο ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να λέει πως την ανάπτυξη στην Ευρώπη θα την φέρει ένα καινούργιο ευρωπαϊκό στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο, την ώρα που η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετεμφιέστηκε σε μαζορέτα του Ισραήλ και χορηγός των τεξανικών εταιρειών υγροποιημένου φυσικού αέριου.

Και, κάπου εκεί, επανεκλέγεται ένας Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος, καλώς ή κακώς, θεωρεί την Ευρωπαϊκή Ένωση απειλή για τις ΗΠΑ, και τον πόλεμο στην Ουκρανία, στον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση επένδυσε τόσα και τόσα, ένα τεράστιο σφάλμα της αμερικανικής διπλωματίας. Αυτό που απαιτείται να καταλάβουμε είναι ότι ο Τραμπ βλέπει τη Γερμανία ειδικότερα και την ΕΕ γενικότερα ως εξαγωγέα προς τις ΗΠΑ ύφεσης και ανεργίας. Γιατί; Λόγω των μεγάλων, μόνιμων καθαρών γερμανικών-ευρωπαϊκών εξαγωγών προς τις ΗΠΑ. Πράγματι, από το 2019, όταν άρχισαν να μειώνονται οι ευρωπαϊκές εξαγωγές προς την Κίνα, οι ευρωπαϊκές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ διπλασιάστηκαν. Για τον Τραμπ αυτό σημαίνει εξαγωγή ύφεσης από την ΕΕ στις ΗΠΑ. Να γιατί ο Τραμπ αντιμετωπίζει την ΕΕ ως ένα καρτέλ επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται την αμερικανική αγορά αποσπώντας από αυτήν πλεονάσματα. Προεκλογικά, ο Τραμπ ήταν ξεκάθαρος: Θα επιβάλει επί πλέον δασμούς ύψους 10% στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Πραγματική καταστροφή σε ό,τι έχει μείνει όρθιο από το γερμανικό βιομηχανικό μοντέλο.

Με άλλα λόγια, η απολύτως – και με ενθουσιασμό του κατεστημένου της – εξαρτημένη από τις ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μετέωρη μετά την εκλογή Τραμπ. Θα σκεφτόταν κανείς ότι αυτή είναι μια σπουδαία ευκαιρία η Ευρώπη να απεξαρτοποιηθεί από την Ουάσιγκτον. Τι θα σήμαινε αυτό; Μια νέα πανευρωπαϊκή επενδυτική πολιτική που θα ενίσχυε την εγχώρια ζήτηση ώστε, πρώτον, να μην έχει πλέον ανάγκη η ευρωπαϊκή βιομηχανία τις καθαρές εξαγωγές στις ΗΠΑ και, δεύτερον, να μπει μπροστά η παραγωγή εδώ στην Ευρώπη των τεχνολογιών που δεν κατάφερε η Ευρώπη να παράξει λόγω της στάσης επενδύσεων που έφερε η ανόητη, και ταξικά ορμώμενη, διαχείριση της κρίσης του ευρώ. Ναι, αλλά μια τέτοια πανευρωπαϊκή επενδυτική πολιτική απαιτεί ευρωομόλογο, πραγματική τραπεζική ένωση – εν ολίγοις, η ευρωπαϊκή πρόκληση που αντιπροσωπεύει η κυβέρνηση Τραμπ 2.0 απαιτεί πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Ακριβώς αυτό που Μέρκελ, τρόικες, Σολτς, Μακρόν και Σια αποτρέπουν 20 χρόνια τώρα!

Μήπως, μπροστά στον κίνδυνο του Τραμπ 2.0, τελικά η ΕΕ ενωθεί; Σε καμία περίπτωση! Το αντίθετο ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη: Ακόμα μεγαλύτερος κατακερματισμός. Κι ένας θλιβερός ανταγωνισμός ευρωπαίων ηγετών για το ποιος θα αποσπάσει την εύνοια του Τραμπ. Για τον Βίκτορ Όρμπαν και την Τζόρτζια Μελόνι, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά – είναι ήδη μέλη της άτυπης Εθνικιστικής Διεθνούς που ίδρυσε το 2016 ο Τραμπ. Το ενδιαφέρον είναι αυτό που γίνεται στη Γερμανία και στη Γαλλία: Την ώρα που κέρδιζε ο Τραμπ, έτοιμος να πλήξει τις γερμανικές εξαγωγές, η κυβέρνηση Σόλτς διαλυόταν, ο Μακρόν μέτραγε μέρες, η Ακροδεξιά γιόρταζε παντού.

Εμείς, το ΜέΡΑ25, γνωρίζουμε γιατί: Η ευρωκρίση και η υπερίσχυση της τρόικας σε Νότο και Βορρά διέλυσε την όποια φαντασίωση ότι η ΕΕ ενώνεται εν όψει υπαρξιακής κρίσης. Μόνο αποδόμηση και αποτελμάτωση ακολούθησε τότε, με την κρίση του ευρώ, μόνο περαιτέρω αποδόμηση και αποτελμάτωση της ΕΕ θα ακολουθήσει την επανεκλογή Τραμπ.

Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια ματιά στον επόμενο γερμανό καγκελάριο – όπως δείχνουν τα πράγματα – τον Φρίντριχ Μέρτζ ο οποίος, μαζί με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ήδη δηλώνουν ότι στόχος της ΕΕ πρέπει να είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τον Τραμπ. Αυτό ξεπερνά τα όρια του παραληρήματος. Είναι σαφές ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά την πρόθεση του Τραμπ να επιβάλει δασμούς, ούτε την απαίτησή του να αυξήσουν τις ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες στο 3% του ευρωπαϊκού ακαθάριστου εισοδήματος – κάτι που είναι αδύνατον εντός του γελοίου Σύμφωνου Σταθερότητας της ΕΕ.

Όλες και όλοι τους, φον ντερ Λάιεν, Μερτζ, Σολτζ, Μακρόν, Μελόνι, Μητσοτάκης, Ορμπάν θα θυμίζουν τους παρεπιδημούντες στις αυλές των παρακμιακών βασιλιάδων της φεουδαρχικής Ευρώπης που ανταγωνίζονταν αλλήλους για την εύνοια του Μεγάλου Ανδρός – του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος τους έχει γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Όταν το Βερολίνο, όποιος κι αν είναι καγκελάριος, καταλάβει ότι ο Τραμπ θέλει να πνίξει τις γερμανικές εξαγωγές, και εργάζεται αποτελεσματικά ώστε οι γερμανικές εταιρείες να μετακομίσουν στις ΗΠΑ, τότε θα είναι πολύ αργά.

Όσον αφορά την άλλη μεγάλη πληγή στα πλευρά της Ευρώπης, τον Ουκρανικό πόλεμο, τα δεδομένα κι εκεί έχουν αλλάξει άρδην. Ελπίζουμε η ήττα των neocons που «τρέχουν» εκ μέρους των Biden-Harris τον ουκρανικό πόλεμο να φέρει τέλος στο καθημερινό, άσκοπο μακελειό χιλιάδων ανθρώπων ημερησίως. Το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι ο Τραμπ δεν πρόκειται να συνεχίσει να δαπανά δισεκατομμύρια για την Ουκρανία. Η ΕΕ, και να θέλει, δεν θα μπορέσει να καλύψει τα χρηματοδοτικά κενά που άφησαν οι ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι η διχοτόμηση της Ουκρανίας κατά μήκος μιας γραμμής εκεχειρίας δυτικά του σημερινού μετώπου. Η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Η ένταξή της στην ΕΕ θα προχωρήσει στα χαρτιά αλλά θα παραπεμφθεί στο απώτερο μέλλον. Και οι διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, και ιδίως για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, για την εξαετία 2028-2034 θα είναι αδυσώπητες.

Να το πω απλά: το ΜέΡΑ25 πρέπει να προετοιμάσουμε τους αγρότες μας, τον λαό μας γενικότερα, για ένα μέλλον ουσιαστικά χωρίς ΚΑΠ, για ένα μέλλον απεξάρτησης από τα κοινοτικά προγράμματα, τα ΕΣΠΑ, τα Ταμεία Ανάκαμψης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο λαός μας, η πατρίδα μας: Ο σχεδιασμός για ένα μέλλον χωρίς ουσιαστικό ρόλο για την σημερινή ΕΕ, η οποία, και να θέλει, δεν θα μπορεί να παίζει ουσιαστικό ρόλο.

Πριν αφήσω τις αμερικανικές εκλογές και έρθω στα δικά μας, μια τελευταία κουβέντα. Γιατί έχασε η Κάμαλα Χάρις; Γιατί συνετρίβη, όχι απλώς έχασε, το Δημοκρατικό Κόμμα; Επειδή το εγκατέλειψε η εργατική τάξη και η νεολαία, αρχικά οι λευκοί προλετάριοι και κατόπιν μεγάλο μέρος των μαύρων και λατινοαμερικανικής προέλευσης. Γιατί το εγκατέλειψαν στρεφόμενοι προς τον Τραμπ; Για τον ίδιο λόγο που, μετά τη συνθηκολόγηση πρώτα του ΠΑΣΟΚ και μετά του ΣΥΡΙΖΑ στη «γραμμή» του μεγάλου κεφαλαίου, των ολιγαρχών και των χρηματαγορών, μεγάλο ποσοστό των εργαζόμενων και της νεολαίας – θυμωμένο με μια «κεντροαριστερά» που φλέρταρε χυδαία με τους έχοντες – στράφηκε στην Δεξιά και στους φασίστες.

 

Στο μεταξύ στην Ελλάδα μας, όπου κριτήριο επιτυχίας των οικονομικών πολιτικών είναι η επιτάχυνση του ξεπουλήματος της χώρας σε όποια τιμή προκύψει, και βέβαια η εκδίωξη των ιθαγενών είτε στο εξωτερικό είτε στο κοινωνικό περιθώριο, είχαμε άλλη μια τεράστια επιτυχία: Ξεπεράσαμε τη Βουλγαρία στον αγώνα δρόμου προς τον ευρωπαϊκό πάτο!

Μάλιστα συνοδοιπόροι. Δεν είναι πια προτελευταία η Ελλάδα, πάνω από την Βουλγαρία, σε όρους μέσου μισθού ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας, υπολογισμένου σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης. Καταφέραμε να πιάσουμε πάτο εκτοπίζοντας τη Βουλγαρία από την περίοπτη τελευταία θέση. Συγκριτικά με τις χώρες της ΕΕ των 27, η ελληνική οικονομία κατέχει πλέον την τελευταία θέση. Αυτό σημαίνει πως, και επίσημα πλέον, μεγάλο μέρος των εργαζόμενων που δουλεύουν σήμερα σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης βρίσκονται κάτω από το εισόδημα φτώχειας του 2009. Και δεν πρόκειται για «πρωτιά» μας μόνο σε απόλυτες τιμές αλλά και σε σχετικές: Στη διάρκεια της δεκαπενταετούς περιόδου που μεσολάβησε από την κρίση του 2009, η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση στο ύψος των πραγματικών ωρομισθίων (-23,7%), με δεύτερη την Ουγγαρία (-15%). Άντε, κ. Μητσοτάκη, κ. Τσίπρα, κ. Σαμαρά, κ. Στουρνάρα, κ. Παπανδρέου, κύριοι και κυρίες που σώσατε τον λαό μας με τα γενναίας σας μνημόνια και εις… κατώτερα!

Δεν θα σας μαυρίσω την ψυχή με όλη τη γκάμα των στατιστικών της συμφοράς – δημόσιο χρέος, ιδιωτικό χρέος, τα βουνά ληξιπρόθεσμων οφειλών που όλο και ψηλώνουν, τις αποεπενδύσεις που ντύνονται επενδύσεις, τα ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάδες σπίτια και μαγαζιά που σφετερίζονται τα αρπακτικά ταμεία, το διογκούμενο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών το οποίο μεταφράζεται σε ένα 10% του ΑΕΠ το οποίο ισοδυναμεί με το ξεπούλημα ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας στο ξένο κεφάλαιο χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει.

Το μόνο θετικό είναι ότι αυτά τα στοιχεία δεν τα γνωρίζουμε μόνο εμείς πια – τα έχει εμπεδώσει, τα έχει νιώσει στο πετσί της, μια όλο και μεγαλύτερη σιωπηλή πλειοψηφία η οποία έχει αρχίσει να βλέπει το ΜέΡΑ25 διαφορετικά.

Άνθρωποι που, δηλητηριασμένοι από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, έβλεπαν το ΜέΡΑ25 σαν κόμμα επικίνδυνο για την «ανάκαμψη» και την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», σήμερα κυμαίνονται μεταξύ του να αναρωτιούνται «μπας και είχε δίκιο το ΜέΡΑ25;» και του να δηλώνουν εμφατικά «τελικά είχε δίκιο το ΜέΡΑ25!». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συρρεύσουν στις ΟΒ μας, ούτε καν ότι θα μας ψηφίσουν (αν ψηφίσουν και δεν απέχουν). Σημαίνει όμως κάτι άλλο, ίσως ακόμα πιο συναρπαστικό για εμάς σήμερα: Είναι ανοικτές και ανοικτοί σε εμάς, στον λόγο μας, στα επιχειρήματά μας, στις πολιτικές μας. Στο χέρι μας είναι να τους μιλήσουμε, να τους πείσουμε, να γίνουμε ως ΜέΡΑ25 ο καταλύτης για την ανοικοδόμηση της Αριστεράς στην Ελλάδα.

 

Πως θα πετύχουμε αυτό; Με τρία εργαλεία.

1. Πειστικές απαντήσεις στο τι μπορεί να γίνει αύριο το πρωί, όχι στη Δευτέρα Παρουσία, ώστε να ανακουφιστεί το 80% που δεν τα βγάζει πέρα. Αυτές τις απαντήσεις τις έχουμε ήδη. Απλά, να τις θυμηθούμε και να τις επικαιροποιούμε συνεχώς.

• Σχεδιασμένη χρεοκοπία των funds & ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης κόκκινων δανείων.
• Πλαφόν στη λιανική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, κατάργηση του «Χρηματιστήριου Ενέργειας» και επανασύσταση της Ενιαίας ΔΕΗ με διοίκηση που θα διορίζεται από, και θα λογοδοτεί σε, Διαβουλευτικό Συμβούλιο ΔΙΑΣΚΕΠ.
• Κατάργηση του αποικιακού «Υπερταμείου» και μεταφορά της δημόσιας περιουσίας σε Νέα Αναπτυξιακή και Νέα Αγροτική Τράπεζα.
• Για τον ΦΠΑ, το 24% θα κατέβει στο 15%, το 13% στο 6%, τα βασικά είδη διαβίωσης στο 0%.
• Τέλος όλες οι προπληρωμές φόρων για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ ο φορολογικός συντελεστής των μικρών θα πέσει το 10%, των μεσαίων (από 10 ως 500 εργαζόμενους) στο 20% και των μεγάλων (άνω των 500 εργαζόμενων) στο 40%.
• Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας και συλλογικές συμβάσεις παντού.
• Εγχώρια παραγωγή τεχνολογιών πράσινης ενέργειας σε περιοχές που πλήττονται από την αποβιομηχάνιση.
• Νέοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί με έμφαση στις τράπεζες γηγενών σπόρων και στόχο την παράλληλη μείωση των ποσοτήτων και τη θεαματική αύξηση των ποιοτήτων.
• Θεσμικό πλαίσιο για Νέες Συνεταιριστικές Αυτοδιαχειριζόμενες Μεταποιητικές Εταιρείες, στο πρότυπο της ΒΙΟΜΕ, με τη διαφορά ότι το κράτος θα είναι αρωγός, όχι τραμπούκος που προσπαθεί να τις πνίξει.
• Διπλασιασμός των δαπανών για τη δημόσια παιδεία και το ΕΣΥ εντός τετραετίας, με παράλληλη συρρίκνωση των ιδιωτικών δαπανών για παραπαιδεία και ιδιωτικές κλινικές.
• Τέλος, ναι, νομοθετούμε το σύστημα «Δήμητρα».

2. Εμπνευσμένο σοσιαλιστικό, οικολογικό όραμα του αυτοδιαχειριζόμενου, αποκεντρωμένου, οικολογικού σοσιαλισμού για τον οποίο παλεύουμε – ένα όραμα, ένα ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΜέΡΑ25 για την Ελλάδα του 2035 που καλούμαστε το σμιλεύσουμε όλες και όλοι μαζί και να το ψηφίσουμε – θα έλεγα – μέσα από καθολική ψηφοφορία και, ίσως, στο μέλλον περαιτέρω επικαιροποίηση από το 3ο Διαβουλευτικό Συνέδριο (όποτε γίνει).

3. Νέο καθημερινό μήνυμα/αφήγημα με το οποίο, όλες και όλοι θα προσεγγίζουμε τον κόσμο που έχει αρχίσει να μας ακούει – μήνυμα/αφήγημα που να μας απεγκλωβίζει από τις συνεχείς αναφορές στο 2015 και να μας επιτρέπει να δώσουμε στο ΜέΡΑ25 την εικόνα κόμματος που κοιτά αποκλειστικά στο μέλλον.

Τι πρέπει να είναι αυτό το νέο μήνυμα/αφήγημα, με το οποίο από εδώ και μπρος θα αποδράσουμε από το 2015 και θα αγκαλιάζουμε κόσμο που δεν αρέσκεται να ακούει συνεχώς για το Δημοψήφισμα, τα μνημόνια και το παρελθόν; Μαζί θα το αποφασίσουμε. Όσον με αφορά, θεωρώ ότι ο εξαιρετικός προχτεσινός χαιρετισμός του συνοδοιπόρου Κώστα Ντάσκα στο 1ο Συνέδριο της Νέας Αριστεράς μπορεί να αποτελεί τη βάση για αυτό το μήνυμα/αφήγημα.

Παραθέτω τα σχετικά εδάφια:

Στο ΜέΡΑ25 ποσώς μας ενδιαφέρει το παρελθόν. Το μελετάμε μόνο για δύο λόγους.

Πρώτον επειδή έρχεται και μας βρίσκει στην καθημερινότητά μας· για παράδειγμα με την ακρίβεια στο ρεύμα ως απότοκο του χρηματιστηρίου ενέργειας ή με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που συνεχίζονται καθημερινά, με τις περιβαλλοντοκτόνες εξορύξεις που όλο επανέρχονται και με το έγκλημα των Τεμπών που δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε την ιδιωτικοποίηση του τρένου.

Δεύτερον, επειδή αγωνιούμε για τι θα συμβεί εάν η Αριστερά βρεθεί ξανά κοντά στην εκτελεστική εξουσία και πως θα φτάσει ξανά μέχρι εκεί. Όταν η ολιγαρχία και τα συμφέροντα πέσουν πάνω μας σαν λυσσασμένα σκυλιά, εμείς θα υποκύψουμε; Πού θα σταματά η τακτική υποχώρηση από το πρόγραμμά μας; Και πού θα αρχίζει, ξανά, η συνθηκολόγηση; Αλλά και πώς θα φτάσουμε ξανά σε εκείνο το σημείο; Με τις ευλογίες των μεγάλων συμφερόντων ή με τον κόσμο στρατευμένο υπέρ μας κι εναντίον τους;

Όσες και όσοι παραμένουν απλώς περήφανες και περήφανοι για την κυβερνητική σταδιοδρομία της περιόδου Ιουλίου 2015 – Ιουλίου 2019, παραγνωρίζουν ότι στον πυρήνα της είχε την αποδοχή της ΤΙΝΑ εκ μέρους της Αριστεράς. Παραγνωρίζουν ότι αυτή η αποδοχή οδήγησε τον κόσμο, την κοινωνία σε μια δυσάρεστη, αλλά ορθολογική επιλογή: Αν δεν γίνεται αλλιώς από αυτό που υποστηρίζει η Δεξιά, τότε η κοινωνία αργά η γρήγορα δίνει στη Δεξιά το δικαίωμα να διαχειριστεί την πολιτική της. Πώς λοιπόν, όσες και όσοι παραγνωρίζουν αυτά, θα εμπνεύσουν τον κόσμο, τη νεολαία, να στρατευτεί στον αγώνα που χρειάζεται για να επανέλθει η Αριστερά σε πρωταγωνιστικό ρόλο; Και πώς, όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα αντισταθούν στην έλξη της συνθηκολόγησης – την οποία, και πάλι, θα αναγκαστούν να ονομάσουν «τακτική» υποχώρηση, ακυρώνοντας άλλη μια φορά την Αριστερά για χρόνια πολλά;

Το ΜέΡΑ25 λειτουργεί για την ενότητα των ανθρώπων και οργανώσεων της Αριστεράς που όλα αυτά τα θέματα να τα έχουν λυμένα κι έτσι μπορούν πραγματικά να ανταποκριθούν στις προκλήσεις του μέλλοντος.

 

Με αυτά τα τρία εργαλεία (άμεσο πρόγραμμα, εμπνευστικό όραμα και νέο μελλοντο-κεντρικό, ενωτικό μήνυμα/αφηγημα) το ζητούμενο είναι να επιτευχθούν δύο κομματικοί στόχοι που προτείνω να ενστερνιστούμε!

Α. Τη μαζικοποίηση των οργανώσεών μας η οποία θα μας επιτρέψει να κλείσουμε την ψαλίδα μεταξύ της (σχετικά) μεγάλης απήχησης που έχει το ΜέΡΑ25 στον κόσμο και της (σχετικά) ισχνής μας ικανότητας να κινητοποιούμε αυτό τον κόσμο.

Β. Ο εκλογικός μας στόχος ο οποίος, αντί να βάζει τον πήχη στο θλιβερό 3%, να τον θέτουμε τουλάχιστον στο 6%. Όχι μόνο επειδή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η Νέα Δημοκρατία να αυξήσει το όριο εισόδου στη Βουλή αλλά επειδή, δεδομένης της αυτό-κατάργησης του καθεστωτικού ΣΥΡΙΖΑ, στο νέο περιβάλλον, με τόσο κόσμο απογοητευμένο και κομματικά άστεγο, οι δεξαμενές ανθρώπων και ψήφων του ΜέΡΑ25 έχουν μεγαλώσει. Ένα ΜέΡΑ25 που σέβεται τον εαυτό του, σε αυτές τις νέες συνθήκες, έχει υποχρέωση να διπλασιάσει το ύψος του πήχη.

Στο πλαίσιο αυτό, προτείνω να θέσουμε κοινό στόχο την συμπερίληψη όλων όσων ανέφερα σε νέο Μανιφέστο με τίτλο «Η Ελλάδα του 2035» όπως την οραματίζεται το ΜέΡΑ25, το οποίο προτείνω να ανακοινωθεί την 5η Ιουλίου 2025, δέκα χρόνια μετά το συγκλονιστικό λαϊκό ΟΧΙ, τιμώντας εκείνο το ΟΧΙ με ένα ΝΑΙ σε ένα εμπνευστικό νέο όραμα για τη χώρα, το οποίο μάλιστα θα εξηγεί τι κάνουμε (και τι δεν θα κάνουμε) αύριο το πρωί, σε 6 μήνες, σε 1 χρόνο, σε 5 χρόνια, σε 8,9, 10 χρόνια – στον δρόμο για την Ελλάδα του 2035.

Με αυτό το Μανιφέστο για την Ελλάδα του 2035 θα μπορέσουμε να ανανεώσουμε, και να κάνουμε ελκυστικότερο, το ενωτικό μας κάλεσμα για Πλατύ Μέτωπο – κάλεσμα που αφορά όσες και όσους συμφωνούμε ότι, σήμερα, μετά τη διεθνή, ευρωπαϊκή και ελληνική κρίση που ξεκίνησε το 2008 και συνεχίζει ακάθεκτη ως σήμερα:

• Η Ελλάδα δεν είναι βιώσιμη – φθίνει, ερημοποιείται υπό τας διαταγάς της ανανεωμένης Ολιγαρχίας που ευθύνεται για το Φάσμα της Αρπαγής, της Εξάρτησης των Αποεπενδύσεων εντός του πλαίσιου του 3ου και του 4ου Μνημονίου.
• Το ΜέΡΑ25 δεσμευόμαστε να εργαστούμε, χωρίς ρεβανσισμούς και μικρότητες, για τη δημιουργία αυτού του Πλατιού Μετώπου πάνω σε αυτή την κοινή αντίληψη ότι χωρίς σύγκρουση με το Φάσμα της Αρπαγής, της Εξάρτησης, των Αποεπενδύσεων, που θεμελιώνεται στο 3ο και το 4ο Μνημόνιο, η Ελλάδα μόνο θα μικραίνει, θα φθίνει, θα τελειώνει.

Στόχος μας, στις συζητήσεις με ανθρώπους που δεν είναι ήδη κοντά μας πρέπει να είναι η κουβέντα να φύγει από το «με ποιους;» και να επικεντρωθεί στο «με τι στόχο;». Οπότε όταν μας ρωτούν «με ποιους;» απαντάμε: με όλες και όλους που συμφωνούν στον στόχο και στα μέσα επίτευξής του.

 

Συνοδοιπόροι,

Πρότεινα τον διπλασιασμό του εκλογικού μας στόχου στο 6%. Για να τον πετύχουμε πρέπει να μάθουμε να απευθυνόμαστε με διαφορετικό τρόπο στα τρία διαφορετικά ηλικιακά ακροατήρια.

Στις ηλικίες 17-30, στη Νεολαία, που μας στηρίζει με δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά – μέρος των οποίων το ροκανίζει, δυστυχώς, η υψηλή αποχή των νέων – η θεματολογία μας πρέπει να στοχεύει σε πέντε πράγματα:

• Στις ψηφιακές τεχνολογίες που και τους ενθουσιάζουν και τους τρομάζουν. Τους εξιτάρει το Bitcoin, NFTs, οι Εφαρμογές και περιμένουν από το ΜέΡΑ25 ανάλυση, καθοδήγηση, όραμα. Βλέπουν ότι σήμερα μόνο το ΜέΡΑ25 προτείνει πράγματα που μπορεί να βοηθήσουν τη Νεολαία να αποφύγει τη νεφο-δυστοπία και να ανοίξει τον δρόμο προς το κοινωνικοποιημένο νεφοκεφάλαιο, τον προηγμένο τεχνολογικά αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό που μπορεί να αποτρέψει τη δυστοπία, την πλήρη επικράτηση της τεχνοφεουδαρχίας που ήδη ζουν οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες.
• Την οικολογική τους ευαισθησία που βοηθά την Νεολαία να εκτιμήσει την καθαρότητα και συνέπεια θέσεων όπως «καμία ανεμογεννήτρια στη στεριά», «καμία εξόρυξη πουθενά», «κοινόκτητα φωτοβολταϊκά σε κάθε ταράτσα».
• Τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.
• Στη φιλεργατική ρύθμιση της εποχιακής εργασίας στην εστίαση και τον τουρισμό.
• Στην Απόδημη Νεολαία που απαιτεί αν όχι να επιστρέψει αλλά να ονειρεύεται την επιστροφή.

Στόχος μας πρέπει να είναι να πείσουμε την πλειάδα των νέων παιδιών που είναι αριστερά-friendly αλλά όχι αυτοπροσδιοριζόμενα ως αριστερά να στηρίξουν έμπρακτά το ΜέΡΑ25 – κάτι που είχαμε σε έναν βαθμό πετύχει το 2019 σε μια γενιά που, από τότε, απορροφήθηκε από το Ολιγαρχικό Κατεστημένο ή την Αποχή.

Στις ηλικίες 30-50, όπου η απήχησή μας έχει ήδη αρχίσει να ανακάμπτει, πρέπει να απευθυνθούμε ακόμα πιο πειστικά:

• Στους πληγέντες από funds-καρτέλ που αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι τα 3 ΠΑΣΟΚ τους περιπαίζουν.
• Τους «ψαγμένους» μικρομεσαίους-μπουτίκ αγρότες που βλέπουν ότι ΚΑΠ της ΕΕ, καθώς και το Καρτέλ Ενέργειας, είναι η καταστροφή τους.
• Τους παραδοσιακούς προλετάριους που δεν εκφράζονται ούτε από ένα αυταρχικό ΚΚΕ ούτε από τον εργατοπατερισμό του εκφυλισμένου συνδικαλισμού.
• Μικρομεσαίους που θα ήθελαν να μην φοροδιαφεύγουν αλλά τους είναι αδύνατον δεδομένων των συντελεστών και της φορομπηχτικής, υπέρ των ολιγαρχών και των δανειστών, πολιτικής.
• Νέες και νέους με ενδιαφέρουσες συνεταιριστικές ιδέες για start-ups που όμως δεν έχουμε την παραμικρή πρόσβαση σε ΕΣΠΑ, Ταμεία Ανάκαμψης και Σια.

Για τις ηλικίες της δικής μου γενιάς, άνω των 50 και 60 χρονών, να αναδεικνύουμε:

• Πως η συμμαχία με το Ισραήλ ισούται με νέα προδοσία της Κύπρου, καθώς νομιμοποιεί την ιδέα της Κατοχής κατά βούληση και περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο, τον Χάρτη του ΟΗΕ κλπ που αποτελούν το μεγάλο κεφάλαιο της Ελλάδας στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία.
• Ότι η μετανάστευση των παιδιών και των εγγονιών τους είναι αναπόφευκτη απόρροια των πολιτικών της ΝΔ και των 3 ΠΑΣΟΚ.
• Την ανάγκη να σπάσει η φούσκα της ευρωλαγνείας: Η σημερινή ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη που ονειρεύτηκε ούτε καν ο Καραμανλής, πόσο μάλιστα ο Ανδρέας. Με αυτή την Ευρώπη, των πολέμων, της λιτότητας, της υπανάπτυξης και της ανοησίας, τόσο το ευρωπαϊκό όσο και το πατριωτικό καθήκον μας είναι το ΒΕΤΟ και η ΡΗΞΗ.

Για όλες τις ηλικίες, το Μανιφέστο του ΜέΡΑ25 για την Ελλάδα του 2035 πρέπει να ενθουσιάζει με εφικτές, εφαρμόσιμες, ριζοσπαστικές προτάσεις πολιτικής. Καλούμε όσες και όσους δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα «σώθηκε» το 2015, το 2018, από το Ταμείο Ανάκαμψης κλπ κλπ να μας πλαισιώσουν στην εκπόνησή του.

Γιατί να μην μπορεί κάθε μητροπολιτικός Δήμος, ή κάθε Περιφέρεια, να αποκτήσει το δικό της App, το οποίο να προσφέρει όλες τις υπηρεσίες που σήμερα προσφέρει η Uber, η Airbnb, η Wolt και η eFood με μια δημόσια, τοπική συνεταιριστική εφαρμογή την οποία θα εξελίσσουν δικοί μας μηχανικοί λογισμικού, των οποίων οι πρόσοδοι θα μένουν στον τόπο, με κανόνες λειτουργίας δημοκρατικά αποφασισμένους (ακόμα και με τοπικά δημοψηφίσματα ή ΔΙΑΣΚΕΠ) ώστε, π.χ., οι βραχυπρόθεσμες μισθώσεις να περιορίζονται, οι οδηγοί ταξί και ντελίβερι να παρακρατούν σχεδόν το σύνολο της αξίας των υπηρεσιών τους, η κυκλοφορική συμφόρεση να ρυθμίζεται από την εφαρμογή υπέρ της τοπικής κοινωνίας κ.ο.κ.;

Γιατί αυτοί οι νέοι ψηφιακοί συνεταιρισμοί να μην αποτελέσουν το έναυσμα για την μετάβαση και κάθε παραδοσιακού (αναλογικού) κλάδου σε εταιρικό καθεστώς ένας-εργαζόμενος-μία-μετοχή-μία-ψήφος – δηλαδή στο αποκεντρωμένο, αυτοδιαχειριζόμενο συνεργατικό σοσιαλισμό;

Γιατί το δημόσιο σύστημα δωρεάν συναλλαγών, το «Δήμητρα», να μην αποτελέσει την απαρχή για ένα βασικό εισόδημα;

Για να μπουν όμως όλα αυτά στο δημόσιο διάλογο, και να περάσει το ΜέΡΑ25 από την δαιμονοποίηση στην δημιουργία του πλατιού μετώπου που απαιτεί η μετάβαση από την εξάρτηση και την φυλακή χρέους στην ρεαλιστική ελπίδα για μια πραγματικά σοσιαλιστική, οικολογική, απεξαρτημένη Ελλάδα, εμείς όλες και όλοι καλούμαστε μέχρι τον Ιούλιο, την 5η Ιουλίου, να εκπονήσουμε το Μανιφέστο του ΜέΡΑ25 για την Ελλάδα του 2035. Θα είναι μια όμορφη, δημιουργική, επαναστατική δουλειά.

 

Συνοδοιπόροι,

Όταν έσκασε η φούσκα του αμερικανικού Χρηματιστήριου το σημαδιακό 1929, ο τότε υπουργός οικονομικών του Προέδρου Χούβερ, ο Άντριου Μέλλον, διακήρυξε με τα εξής λόγια τη λύση-μονόδρομο – την ΤΙΝΑ της εποχής εκείνης:

«Ρευστοποίηση της εργασίας, ρευστοποίηση των μετοχών, ρευστοποίηση των αγροτών, ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας. Αυτή η ρευστοποίηση θα καθαρίσει τη σαπίλα από το σύστημα. Το υψηλό κόστος ζωής και η υψηλή διαβίωση θα μειωθούν. Οι άνθρωποι θα δουλέψουν σκληρότερα, θα ζήσουν μια πιο ηθική ζωή. Οι αξίες θα αναπροσαρμοστούν και οι επιχειρηματίες θα εκμεταλλευτούν από τα συντρίμμια από των λιγότερο ικανών ανθρώπων.»

Το αποτέλεσμα; Τα σταφύλια της οργής. Ο φασισμός. Ο πόλεμος.

Μετά το δικό μας 1929, που μας έλαχε το 2008, αυτή η πολιτική της ρευστοποίησης των πάντων εφαρμόστηκε πλήρως, με τα αποτελέσματα που ήθελε ο Μέλλον, εδώ στη χώρα μας, πριν ταξιδέψει στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Το αποτέλεσμα; Η ερημοποίηση. Ο εκφασισμός. Και, ναι, η μετατροπή της Ευρώπης σε Πολεμική Ένωση υπό τας διαταγάς της Υπερδύναμης.

Τα 3 ΠΑΣΟΚ υπόσχονται βαθμιαίες προοδευτικές αλλαγές που δεν μπορούν να υλοποιήσουν, ακριβώς λόγω της απροθυμίας τους να έρθουν σε ρήξη με τις δεσμεύσεις τους στα Ολιγαρχικά συμφέροντα. Εμείς τέτοιες δεσμεύσεις δεν έχουμε και δεν θα αποκτήσουμε ποτέ – το έχουμε άλλωστε αποδείξει ότι δεν τσιμπάμε τα δολώματα της ολιγαρχίας.

Ναι, το ΜέΡΑ25 έχουμε αποδεχθεί ότι η παρτίδα σε επίπεδο Ευρώπης έχει χαθεί για τους λαούς της. Όμως δεν αποδεχόμαστε ότι στην Ελλάδα μας δεν μπορούμε να αντιδράσουμε – ότι δεν μπορούμε να επαναφέρουμε την ατζέντα της Ανατρεπτικής Οικολογικής Αριστεράς. Μπορούμε. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του Μανιφέστου μας για την Ελλάδα του 2035.

Ποτέ δεν έχω νιώσει, από την ίδρυση του ΜέΡΑ τον Μάρτιο του 2018 έως σήμερα, μεγαλύτερη αισιοδοξία ότι το μέτωπό μας, το κίνημα μας, το κόμμα μας, το ΜέΡΑ25 είναι σε θέση να βγάλει την Ελληνική Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά από το περιθώριο, να την καταστήσει καταλύτη για τη δημιουργική, πραγματικά δημοκρατική, δηλαδή αυθεντικά σοσιαλιστική, ανατροπή της διαδικασίας ερημοποίησης στην οποία έχει καθηλωθεί 15 χρόνια τώρα η πατρίδα μας.

Το 2025 το ΜέΡΑ25 έχει τη δυνατότητα να κάνει το άλμα με ένα ρεαλιστικό, εμπνευστικό Μανιφέστο για την Ελλάδα του 2035.

Στο χέρι μας είναι το μέλλον, που δεν είναι πια αυτό που ήταν, να κατακτηθεί υπέρ των πολλών, να γίνει ξανά πηγή ελπίδας και αξιοπρέπειας.

 

Το βίντεο της ομιλίας:

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.