Την 12η Οκτωβρίου 1944 οι ναζί εισβολείς αποχώρησαν. Η Αθήνα ελευθερώθηκε, η Ελλάδα ελευθερώθηκε και ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους να γιορτάσει. Ο λαός μας, που με ανείπωτες θυσίες πολέμησε και νίκησε το τέρας, γιόρταζε όχι μόνο την Απελευθέρωση, αλλά και την προσδοκία ότι αυτή σηματοδοτούσε την απαρχή για μια νέα Ελλάδα, με πλήρεις ελευθερίες και κοινωνική δικαιοσύνη.

Κυρίαρχο αίτημα υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των εγχώριων συνεργατών των ναζί, ένα αίτημα που έμελλε να μείνει ανικανοποίητο. Και όχι μόνο αυτό. Το μεταπολεμικό, εμφυλιακό καθεστώς αγκάλιασε τους προδότες, τους εξόπλισε και τους έστρεψε εναντίον εκείνων που πολέμησαν τον κατακτητή. Επιπλέον, το μετεμφυλιακό καθεστώς τους επιβράβευσε με κρατικά αξιώματα και άλλα προνόμια. Χρειάστηκε να περάσουν 30 χρόνια για να υπάρξει στοιχειώδης δημοκρατία στον τόπο μας.

Σήμερα, 78 χρόνια μετά, ο λαός μας γιορτάζει, με την δίκη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης να βρίσκεται σε δεύτερο βαθμό μετά την καταδίκη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Μια καταδίκη που επιτεύχθηκε μετά από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν και πολλών ακόμα θυμάτων της ναζιστικής βίας. Μια καταδίκη που επιτεύχθηκε χάρη στους αγώνες του αντιφασιστικού κινήματος και της δημοκρατικής πλειοψηφίας του λαού μας.

Οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες της χώρας μας, αυτή τη φορά, δεν θα επιτρέψουν να επαναληφθεί η ιστορία. Η λυτρωτική γιορτή της καταδικαστικής απόφασης του πρώτου βαθμού μπορεί να έλαβε τέλος, όμως η πορεία της διαδικασίας στο δεύτερο βαθμό μάς ανησυχεί ιδιαίτερα με την στάση της έδρας και της αστυνομίας. Ο αγώνας, λοιπόν, εναντίον των δηλητηριωδών «ιδεών» του φασισμού και των συνθηκών που τον καλλιεργούν δεν σταματά.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.